بر اساس گزارش نیویورک تایمز، در سال تحصیلی گذشته، تقریباً از هر 10 دانش آموز در مدارس دولتی شهر نیویورک، 1 نفر بی خانمان بوده است.
بر اساس گزارش سالیانه منتشر شده توسط مدافعان کودکان نیویورک، یک سازمان غیرانتفاعی که سالانه اطلاعات مربوط به بی خانمان ها را جمع آوری می کند، در مجموع 104383 کودک در طول سال تحصیلی 2021-2022 فاقد مسکن دائمی بودند که نسبت به سال تحصیلی قبل 3.3 درصد افزایش داشت.
بر اساس این گزارش، حدود 28 درصد یا بیش از 29000 دانشآموز در پناهگاههای شهری زندگی میکنند، در حالی که نزدیک به 5 درصد یا 5500 دانشآموز «بدون پناه» در نظر گرفته شدهاند که در خودروها، پارکها و ساختمانهای متروک زندگی میکنند. همچنین نزدیک به 360 کودک در هتل ها یا متل ها زندگی می کردند.
در همین حال، در نیویورک یعنی بزرگترین منطقه آموزشی کشور، در طول پنج سال گذشته تقریباً 120000 دانشآموز را ترک کردهاند. از زمان شروع همه گیری، ثبت نام مدارس دولتی 9.5 درصد کاهش یافته است.
مدارس همچنین امسال با چالش جدیدی برای ثبت نام و حمایت از هزاران دانش آموز جدید در پناهگاه ها روبرو هستند که عمدتاً مهاجرانی از آمریکای مرکزی و جنوبی هستند که با اتوبوس به شهر نیویورک می روند. تا هفته گذشته، بیش از 6100 دانش آموز جدید در اسکان موقت مدارس دولتی ثبت نام کرده اند.
نرخ دانشآموزان بیخانمان بهطور گسترده در مناطق مختلف متفاوت است. بیش از 20 درصد از دانش آموزان در ناحیه 9 برانکس بی خانمان بودند که بالاترین میزان در بین 32 منطقه شهر است. در مقابل، فقط کمتر از 4 درصد از دانشجویان استیتن آیلند فاقد مسکن دائمی بودند.
کیم سویت، مدیر اجرایی حامیان کودکان گفت: “اگر این 100000 کودک منطقه مدرسه خود را تشکیل می دادند، منطقه ای بزرگتر از 99.5 درصد سایر مناطق در سراسر کشور خواهد بود.”
سویت گفت: “در حالی که شهر برای رسیدگی به موضوع اصلی بی خانمانی تلاش می کند، ما همچنین باید اطمینان حاصل کنیم که دانش آموزانی که بی خانمان هستند هر روز به کلاس می روند و از حمایت [هدفمند] مورد نیاز برای موفقیت در مدرسه برخوردار می شوند”.
در حالی که سایر شهرهای بزرگ نرخ بی خانمانی دانشجویان مشابهی دارند ( برای مثال در لس آنجلس، 11 درصد است)اندازه جمعیت شهر نیویورک مقیاس این مشکل را متفاوت می کند.
تعداد دانش آموزان بی خانمان در نیویورک از حدود 78000 دانش آموز در یک دهه قبل به بیش از 114650 در اوج خود در سال 2018 افزایش یافته است که تقریباً به اندازه کل سیستم مدارس دولتی فیلادلفیا است.
دانش آموزانی که بی خانمان هستند می توانند با چالش های آموزشی زیادی روبرو شوند. در طول همه گیری COVID-19، دانش آموزان بی خانمان دیگر نمی توانستند به خدمات مدرسه مانند مشاوره اعتماد کنند.
برخی در کلاس های راه دور از پناهگاهی که فاقد خدمات اینترنتی قابل کنترل بود شرکت کردند.
دانش آموزان بی خانمان نیز برای رسیدن به مدرسه با مشکل مواجه هستند. در شهر نیویورک، دانشآموزان بیخانمان به وسایل حملونقل شخصی نیاز دارند، اما خانوادهها اغلب ترجیح می دهند از سرویس اتوبوس مدرسه که قابل اعتماد است استفاده کنند که با توجه به امکانات کم این دانش آموزان، برای آنها اختصاص دادن اتوبوس به صلاح منابع مالی مدرسه نیست، چرا که اغلب این خانواده ها توان تامین مخارج سرویس را ندارند.
در طول سال تحصیلی گذشته، تقریباً از هر 3 دانشآموزی که در پناهگاهها زندگی میکنند، 2 نفر غایب مزمن در نظر گرفته شدهاند، به این معنی که حداقل 10 درصد از روزهای مدرسه را از دست دادهاند. غیبت مزمن به عملکرد تحصیلی دانش آموزان آسیب می زند. در سال تحصیلی 2020-21، 70 درصد از دانش آموزانی که بی خانمان بودند، فارغ التحصیل شدند، در حالی که این رقم در کل دانش آموزان 81 درصد بود. آنها همچنین بیش از سه برابر بیشتر از همکلاسی های خود که دارای مسکن هستند، تحصیل در دبیرستان را ترک می کنند.
جنیفر پرینگل، مدیر پروژه آموزش در مسکن موقت برای مدافعان کودکان، به نیویورک گفت: «اگر میخواهیم این چرخه بین نسلی فقر و بیخانمانی را بشکنیم، باید مطمئن شویم که آموزش دانشآموزان در مسکن موقت را در اولویت قرار میدهیم». [1]
[1] https://www.nytimes.com/2022/10/26/nyregion/nyc-homeless-students.html